Ik banjer al twee decennia rond tot in alle uithoeken van het door mij zelf benoemde Land van Goed Doen: de Nederlandse filantropie, goed voor zes miljard euro geefgeld jaarlijks. Ik deed dat bijna veertien jaar als hoofdredacteur van Stichting Lenthe's opinieplatform De Dikke Blauwe, waarvan een aantal jaren samen met goede vriend Charles Groenhuijsen. Na mijn vertrek in 2018 bij De Dikke Blauwe publiceer ik nog steeds, maar nu op eigen titel, over filantropie en maken steeds meer organisaties, zoals goede doelen en vermogensfondsen, gebruik van mijn kennis en netwerk voor hun interne en externe communicatie.
Of ik de interne discussie van en met goede doelen-directeuren wilde opsauzen met een paar columns. Dat vroeg koepel Goede Doelen Nederland mij onlangs en ik hoefde daar niet lang over na te denken toen ik hoorde dat het over “moresprudentie” ging. Bij zo’n Scrabblewoord beginnen de ideeën spontaan te kruien. Het werd ondanks de moresprudentie een heel leuke bijeenkomst, waarin mijn adviezen welwillend werden aangehoord:
"Tegen de collectieve kleefstrip die de strijkstok is, is maar één helende remedie: nimmer aflatende eerlijkheid. Uw onvermoeibare uitleg over wat er met donaties gebeurt, ís en zál de wal zijn die het schip gaat keren. Het schip van de strijkstokloze cowboys. Het is uw morele kompas om uw eigen goede doelenboot op koers te houden."
"Gelukkig is er een nieuwe generatie opgestaan die de relatie met uw donateurs weer centraal wil stellen. De vraag is wel: is dat uit oprechte belangstelling voor de mens achter de donateur, of denkt die nieuwe generatie dat een knuffelpuppy meer oplevert dan een melkkoe?"
Het is altijd fijn als anderen blij met je zijn, maar het is misschien ook een beetje gênant om daar dan te koop mee te lopen. Nou goed dan: ik kreeg tot mijn oprechte verrassing de "Oeuvreprijs 2021" toegekend van filantropiemedium De Dikke Blauwe. Het was de bedoeling dat ik die prijs live in ontvangst zou nemen tijdens het Civil Power-congres, maar ja, corona, de dooddoener. Het alternatief voor mijn blozend podiumgehakkel was misschien wel leuker: een kort filmpje opgenomen in de Hermitage, waarin jurylid Adriana Esmeijer zoveel lof toezwaait, dat geen enkel ego daartegen bestand kan zijn. Complotwapperaars zullen ongetwijfeld klaarstaan met doorgestoken kaarten: was het niet Venema zelf die de DDB100-verkiezing heeft bedacht en is het nou niet toevallig dat hij zelf in de prijzen valt?
Tegen geesten die zich uitsluitend op een monorail voortbewegen, is weinig bestand. Kun je zeggen dat meneer Venema trots is? Ja, dat kun je zeggen.
Briefing: schrijf in 9 maanden een boek over ontstaan en ontwikkeling van een van de leukste en ondernemendste filantropiefondsen van Nederland en wijde omtrek. Debriefing: ok!
Oplevering januari 2021: ‘Geboekt! 20 jaar bouwen aan modern noaberschap’. Een ervaringsboek van 300 pagina’s over ‘the coming of age’ van de Noaber Foundation en Eleven Floawers Foundation van de familie Baan. ISBN 978-90-811181-0-1. Art direction: Jan den Ouden. Projectleider: Wim Post. Auteur & fotograaf: De Kopijmeester.
Noaber: innovatieve filantropiepionier op het gebied van doneren & investeren. En nu ook in het vastleggen daarvan voor iedereen die met zijn fonds een deuk in de maatschappelijke boterberg wil slaan. Opschrijven is ook impact. Idee? Bel me: 0622526102.
Edwin Venema is journalist/publicist maar voelt als een collega. Zijn bijdragen aan de zich ontwikkelende sector filantropie stijgen veruit boven wat je van een journalist en filantropiepublicist zou verwachten. Venema’s werk is altijd “fact-based” , hij is goed geïnformeerd, geeft goede analyses en ontpopt zich vele malen als partner in discussies. Zijn achtergrond als cum laude-neerlandicus maken zijn pennenvruchten een lust om te lezen.
Theo Schuyt
Hoogleraar Filantropische Studies VU Amsterdam
Buitengewoon Hoogleraar Filantropie en Sociale Innovatie Universiteit Maastricht
(De Mooilichterij)
Naast het recente boek voor Naober Foundation, produceerde ik de afgelopen jaren o.a. vijf onbeschoft dikke jaarboeken voor Stichting Lenthe: 'De Dikke Blauwe' groeide snel uit tot filantropiebijbel voor zowel gevers als besteders van goed geld.
Ik schreef intussen een kleine duizend artikelen over filantropie: achtergrondverhalen, analyses en interviews.
Kool of geit. Kort, kruidig en pregnant: zo schrijf ik mijn columns en commentaren het liefste op.